Enthousiasme gezocht

 ,,En toen hij (Apollos) daar gekomen was, bood hij veel hulp aan hen die door de genade geloofden; want hij bestreed de Joden krachtig in het openbaar door uit de Schriften te bewijzen dat Jezus de Christus is.”
Handelingen 18 vers 27b t/m 28

Wie op zoek is naar nieuw personeel, plaatst doorgaans een advertentie voor de betreffende vacature in kranten en via de sociale media. Een zin die je in zo’n advertentie regelmatig tegenkomt is: ‘wij zijn op zoek naar een gemotiveerde en enthousiaste medewerker (m/v)’. Natuurlijk! Want wat heb je nu aan ongemotiveerde en niet enthousiaste mensen in je team? Je zoekt mensen met hart voor de zaak, met hart voor het product en met hart voor het werk dat moet worden verricht. Je zoekt mensen die met compassie en plezier zich willen inzetten voor het geheel, om samen met anderen iets moois te realiseren.

Het thema dat de HGJB heeft gekozen voor het nieuwe winterseizoen luidt: ‘Enthousiasme gezocht!’ Het klinkt bijna als zo’n personeelsadvertentie. Misschien roept het bij sommigen een wat ongemakkelijk gevoel op. Past dat wel in kerk? Is dit niet wat al te oppervlakkig? Een ander denkt misschien: is zo’n oproep niet een wat al te bedrijfsmatige benadering?
Ik zou willen zeggen: dat hangt er vanaf hoe je het verstaat. Beter gezegd: hoe je het ‘wil’ verstaan. Het is in ieder geval niet onbijbels om het zo te formuleren. In de dienst van D.V. zondagmorgen 11 september (startzondag) staan we samen stil bij de woorden uit Romeinen 12:11, waar Paulus schrijft: ,,Wees niet traag wat uw inzet betreft. Wees vurig van Geest. Dien de Heere.” Mij dunkt! Dat zijn woorden waarin Paulus de gemeente van Christus op niet mis te verstane wijze oproept tot ‘enthousiasme’ in het dienen van de Heere!

Jl. 1 februari stond in dagblad Trouw een bijdrage te lezen waarin het ging over de krimp in de Rooms Katholieke kerk in Nederland. Ik citeer hieruit: ,,Uit het onderzoek van Trouw en I&O Research naar de staat van katholiek Nederland blijkt dat er weinig enthousiasme is. Katholieken voelen zich méér verbonden met een sportvereniging of met de ANWB dan met paus Franciscus of met hun eigen bisschop, is een van de conclusies.” Dat zijn uiterst pijnlijke conclusies en schokkende waarnemingen. Conclusies en waarnemingen die als zodanig helaas niet alléén voor de Rooms Katholieke kerk gelden…
Terecht wordt in deze analyse de verbinding gelegd tussen ‘enthousiasme’ en ‘verbondenheid’. Vanzelfsprekend is het mij niet te doen om verbondenheid met paus Franciscus en de zijnen. Waar het mij om gaat is dat ‘enthousiasme’ valt of staat met de aanwezigheid of afwezigheid van de levende verbinding en omgang met Christus!

Al nadenkend hierover, dacht ik aan de woorden uit Handelingen 18 die boven deze overdenking staan. Apollos was een man die gegrepen door het Woord (eerst door het Woord van Johannes de Doper, later door het verdiepende onderwijs van Aquilla en Priscilla) niet kon zwijgen over Gods boodschap. Waar hij ook komt, spreekt hij krachtig, vurig (lees: enthousiast!) van datgene wat de Heere aan hem heeft geopenbaard. Hoe dat kwam? Dat kwam omdat Apollos in het Woord van God het leven ontdekte. Hoe langer, hoe meer! Zeker nadat hij door Aquila en Priscilla onderwezen was (Hand. 18:26b), zag hij dat Jezus de Weg, de Waarheid en het Leven is. Door het geloof in het Evangelie was Apollos verbonden met Christus en intens verbonden met de Schriften die van Hem getuigen. Zijn enthousiasme kwam dus voort uit een levend geloof ~ uit een levende verbondenheid met Christus!

Ontegenzeggelijk wil het geloof van ons mensen ‘enthousiaste kinderen van God’ maken. Anders gezegd: levend geloof transformeert. Door het geloof worden we niet alléén ‘van dood, levend’, maar door het geloof worden we ook ‘enthousiaste volgelingen van Jezus’. Levend geloof maakt van ons echte ‘Jezus-mensen’. Want levend geloof doet leven van Zijn liefde wondergroot! Jezus liefde enthousiasmeert! Zonder deze geloofsverbondenheid heeft ‘enthousiasme’ weinig om het lijf. Dat vormt niet meer dan een lege huls. Misschien wel een hoop lawaai, maar weinig inhoud. Maar wie van harte gelooft in Jezus Christus, de Zoon van de levende God, gegeven als onze Zaligmaker, die kan en mag daar niet simpelweg stilletjes ‘niks mee doen’. Die kan en mag dat niet slechts alléén ‘in zich om/mee dragen’ als een verborgen schat. Néé, die verbondenheid met Christus maakt ook ‘vurig’ als Christus, om te leven voor God en voor onze naaste.

Dat ‘vurige’ (enthousiaste) komt doordat de verbondenheid met Christus ontstaat door het werk van de Geest van Christus in je hart en leven. En de Geest van Christus wordt niet voor niets ook wel als ‘vuur’ aangeduid. Waar Hij in je werkt, daar doet Hij het vuur van Christus in je ontbranden en daar maakt Hij ook ‘vurig’. Dat zie je op de 1ste Pinksterdag te Jeruzalem gebeuren; dat zie op tal van plaatsen in de Bijbel gebeuren. Dáár waar Gods Geest in mensenlevens binnenkomt, komen mensen in beweging. Bewogen door het Evangelie! Dat zien we ook bij Apollos, als we van hem lezen: ,,En toen hij daar gekomen was bood hij veel  hulp aan hen die door de genade geloofden. Want hij bestreed de Joden krachtig in het openbaar door uit de Schriften te bewijzen dat Jezus de Christus is.”

Nu: zó ook zijn we als kerk dringend op zoek naar gemotiveerde en enthousiaste ‘medewerkers’ (m/v) die veel hulp willen bieden aan hen die door de genade geloven en die zich er niet voor schamen om openlijk er voor uit te komen dat Jezus de Christus is.

Weet u/jij zich aangesproken door deze oproep?
We zien uw/jouw reactie graag tegemoet!
           
Ds. G. van den Berg