Als schepen die samen opvaren
Tekst: : “Als schepen die samen op varen”,
N.a.v. Spr. 16: 9 “Het hart van een mens overdenkt zijn weg, maar de Heere bestuurt zijn voetstappen”.
Wij hebben 8 jaar in het dorpje Haaften gewoond, dat ligt in Gelderland aan de rivier de Waal.
Langs de rivier lag de machtige dijk, de Waalbandijk, waarop je een geweldig uitzicht had.
Wat konden we genieten van de drukke scheepvaart in al zijn verscheidenheid. Je had natuurlijk het opgaande vaarverkeer, schepen die gingen lossen in het Ruhrgebied of nog verder weg in het achterland, maar ook het afgaande, dat leeg naar Rotterdam voer om weer nieuwe vracht in te nemen. Vooral de opgaande schepen spraken me bijzonder aan.
Ze lagen diep geladen in het water, soms liep het water zelfs over het gangboord.
Met stevig gepuf van de zware dieselmotor tornde zo’n schip tegen de stroom op, waarbij het maar langzaam vooruit kwam. Onderling was er soms veel verschil in snelheid, omdat de kracht van de motoren en de afmeting van de schepen veel verschilde. Je had de duwbak eenheden, waarbij twee of meer geladen grote duwbakken zonder eigen motor aan elkaar vast waren gemaakt, die werden voortgeduwd door één zeer sterke duwboot. Hoog torende de stuurhut boven de duwbakken uit, om zodoende nog enig zicht te hebben over wat zich voor de sleep afspeelde. En je had de tankschepen, die met gas en olie of chemische stoffen geladen waren en voorzien waren van alle mogelijke waarschuwingsborden. Daar tussendoor voeren allerlei andere schepen, die ook op weg waren tegen de stroom in. Soms voeren die schepen een poosje naast elkaar, waardoor het inhalen een grote afstand in beslag nam. Bij anderen was het verschil in snelheid groter, zodat degene die inhaalde al snel de ander achter zich liet.
Beeld van het leven.
Dat vaarverkeer op de rivier had wel iets weg van het leven van een christen als deel van een groter geheel, van Gods kerk. We varen met elkaar dezelfde richting uit en we zijn op weg naar het einde van de tijd, waarin tijd zal ophouden te bestaan en eeuwigheid blijft. Dat met elkaar onderweg zijn blijkt niet altijd eenvoudig te zijn, want vaak vaart de één sneller dan de ander.
Hij of zij heeft een ander levenstempo, of stort zich zonder uitvoerige voorbeschouwing overal in, of maakt zich veel drukker en gaat dag en nacht door. Anderen zijn bedachtzamer, denken nog eens diep over de dingen na, en overwegen vooraf de stappen die ze zullen gaan zetten. Soms word je ingehaald, wat niet altijd even fijn is, en je geeft je maar berustend over of laat het tandenknarsend gebeuren. De snelheid en het tempo zijn immers niet het belangrijkst, maar wel de bestemming. Als we maar allemaal op weg zijn naar de heerlijke toekomst die God belooft aan hen, die Hem liefhebben en in Hem geloven!! Als we maar niet achterblijven door ongeloof, want zonder motor word je een speelbal van de golven en de stroming.
Op koers liggen.
Onderweg krijgen we lading in, waardoor we dieper komen te liggen.
Ervaringen van vreugde of verdriet, ontvangen onderwijs in Gods heilsplan, opgedane levenswijsheid, ziekten en moeiten, ze maken dat we steeds bedachtzamer gaan varen. Dat is niet erg, als we maar op koers blijven liggen: richting de Haven waarheen we op weg zijn. Waar onze last van ons afgenomen zal worden, en wij voor eeuwig mogen rusten van die zware reis tegen de stroom in. En laten we ons niet in de war laten brengen door die lege schepen die snel stroomafwaarts varen. Zij kunnen dan hoog liggen, snel varen en soms intimiderend overkomen, maar bedenk wel dat ze leeg zijn.
Daardoor lijken ze soms meer te zijn dan ze werkelijk voorstellen.
Navigatie.
Tegenwoordig hebben de modernere schepen, net als veel auto’s en trekkers, allerlei soorten navigatieapparatuur aan boord.
Dat hebben we als christen ook, want we navigeren op Gods Woord, dat wijst ons de weg. En de Heilige Geest leidt en vernieuwt ons leven.
We mogen al varend in dezelfde richting elkaar helpen om de juiste koers te houden en niet al te zeer achterop te raken.
Wat maken we ons soms druk om bepaalde beslissingen of ontwikkelingen, maar de Heere weet wat het beste is en Hij leidt de dingen daar ook naartoe.
Laat Hem besturen, waken,
't is wijsheid wat Hij doet!
Zo zal Hij alles maken,
dat ge u verwond'ren moet,
als Hij, Die alle macht heeft,
met wonderbaar beleid
geheel het werk volbracht heeft,
waarom gij thans nog schreit. (gez. 180)
Ds. W. van der Wind.