Geen tuinman
Daar ‘s morgens in die stille hof
waar je nog geen tuinman trof
Liep een vrouw, zij zocht haar Heer
en elke keer denk ik dan weer
In de ochtend, ‘t lege graf
zij naar de and’ren zich begaf
die and’ren haar toen niet geloofden
Wat ging er om, daar in hun hoofden
Die derde dag, zo na de kwelling
lezen wij van de vertelling
Dat engelen daar heel terecht
“Hij is hier niet”, hebben gezegd
Zoals verteld, en opgeschreven
is het daar niet bij gebleven
Zijn trouwe vriend, die had gelogen
heeft zich in het graf gebogen
De gebroken vrouw, zij bleef alleen
totdat de Heer aan haar verscheen
haar naam daar sprak, en zij de Zijne
Soms zit geloven, in het kleine
Nee, geen bewijs kan ik verstrekken
geen doden weer tot leven wekken
Nee, slechts vertrouwen op die Stem
Geen tuinman nee, want dit is Hem
P. Altena